Βιβλιοθήκη

—«Ή τούτο ή εκείνο!»
Ψυχή μου, αποκρίνεσαι:
—«Όχι! Όλα, κορμί μου!». Το ζεις και το ντύνεσαι.
Γειρτή, σφιχτοχέρα, στης κάσας τον πλούτο,
μετράς. Μια η λαχτάρα. Κι εκείνο και τούτο.

Κ. Π

Ω Εσύ που μες στο ελληνικό ηλιογέννητο ακρογιάλι

του ονειρεμένου μάς θυμίζεις φεγγαριού το φως,

πώς παίρνει από το φέγγος σου μιαν άλλη δόξα πάλι

δοξασμένος ο στίχος μου, της χάρης σου αδερφός!

Ήρωες. Ο καθένας μού γυρεύει

στο τραγούδι μου να ζήσει.

Ο νους δεν το θέλει,

προτιμά να τους λατρεύει

στων ονείρων μου τους ουρανούς.

Οι στίχοι στην πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι,

απ’ της καρδιάς βυζαίνονται το άνθος μυστικά,

μέσα στο νου φυλάγονται, σα μέσα σε κυψέλη,

κι είναι στολίδια της χαράς, της λύπης γιατρικά.

Οι στίχοι στην πατρίδα μου είναι καθάριο μέλι.

Όταν γλεντούμ’ ακούραστα του γάμου τις ημέρες

κι η νύφη σέρνει το χορό μπροστά καμαρωτή,

με στίχους την παινεύουνε παρθένες συμπεθέρες

και ζωντανεύ’ η όρεξη και ο χορός κρατεί

όσο γλεντούμ’ ακούραστα του γάμου τις ημέρες.

Και είναι αυγές που αχνοπεθαίνουνε

από κάποια χαμογέλια,

και γυρεύουν κάποτε

τα ηλιοβασιλέματα

πιο μεστό ένα φέγγος υστερνόν

από κάποια πρόσωπα, άνθρωποι!

Και των μυστηρίων των τρανών

οι προφήτες κυνηγάτορες

τους χορούς των αβυσσόκοσμων

και τις αρμονίες των ήλιων

θα είδαν και θα γρίκησαν

σε οραμάτων ξάφνισμα

σα χορούς καρδιών και στοχασμών·

σαν τραγούδι που έβαλε

μέσα του ένας μουσικός θεός

λόγια από μια γλώσσα ανθρώπινη!